حروف ناخوانا (2)

الف: حروفی که پیوسته ناخوانا بوده و تلفظ نمی شوند

اول: پایه همزه و الف مدی
هرگاه همزه روی واو یا یاء بزرگ یا کوچک قرار گیرد، واو و یاء پایه هستند و خوانده نمی شوند، بلکه فقط همزه خوانده می شود

یُؤْخَذُ – یَؤْمَئِذٍ – قُرِئَ

هرگاه الف مدی روی واو و یاء قرار بگیرد، واو و یاء پایه الف مدی هستند و خوانده نمی شوند، بلکه فقط الف به کمک حرف ما قبلش خوانده می شود
 

صَلوةً – نَریکَ – ضُحی

دوم: الف جمع

الف جمع: الفی است که بعد از واو آخر کلمه قرار می گیرد و هیچگاه خوانده نمی شود
صَبَرُوا – فَرِحُوا – خَلَوْا

 تذکر
 الف: حروف ناخوانا هیچگاه حرکت یا سکون به خود نمی گیرند
 ب: واو در کلمه صلوات پایه الف مدی نیست و خوانده می شود و باید با کلمه صَلوةَ اشتباه نشود، همچنین یائ در کلمه سُقْیها در سوره الشمس پایه الف مدی نیست و خوانده می شود
 ج: الف جمع غالبا بعد از واو مدی می آید و گاهی هم بعد از واو غیر مدی و یا واو ناخوانا که پایه همزه است قرار می گیرد چنانچه در مثالهای فوق آمده است

سوم: واو در چند کلمه

واو در چند کلمه قرآن نوشته شده ولی خوانده نمی شود و آن کلمات به شرح زیر است و باید حفظ شوند
 

اُولی----> اُلی
اُولُوا ----> اُلُوا
اُلآءِ ----> اُلآءِ
اُولاتِ ----> اُلاتِ
اُولیِکَ ----> اُلئِکَ
سَاُوریکُمْ ----> سَاُریکُم

 تذکر
الف: واو در کلمه اُولی و اُولیهُم خوانده می شود و باید با واو ناخوانا در کلمه اُولی که در این درس آمده اشتباه نشود
ب: در بعضی از قرآنها زیر واو ناخوانا کلمه قصر یا اشباع نوشته شده
همچنین در بعضی دیگر از قرآنها این علامت ---ْ—روی اغلب حروف ناخوانا قرار دارد تا قاری متوجه شود و این حروف را نخواند